Sezen

“İnsan düşünmeli bazen, sormalı.
”en son ne zaman bir tutkunun peşinden koştunuz
hayatı ıskaladınız
doya doya güldünüz,ağladınız,öfkeyle bağırdınız
aşk için herşeyden vazgeçtiniz
yapayalnız kaldınız
en son ne zaman sevgiyle kucaklaştınız
aşkın çağrısına uydunuz
en son ne zaman arkanıza yaslanıp hayatınıza baktınız
en son ne zaman …
en son ne zaman mutluluktan uçtunuz?””

“Çünkü sahibini görmediği sesleri şiir sanır insan.”

Öyle güzel bakma bana,

Allah yarattı demem

severim …

Ama sen, yalnız sen..

karanlıktan süzülen..

Bir şarkı tut senin olsun, bir şiir de benim olsun

Kaybetmeyi anlatma bana.

bilmiyorsun,bilmiyorsun.

“Bana bir masal anlat. Lanet olası sonu hiç önemli değil gerçekten… İçinde sesin ve dizelerin olsun yeter.”

“Sormadan adını tadını,
Açtım yüreğimi..
Sende bunun şerefine beni bitir.”

Tut ki ben kendime ızdırabı hak görenim.

Ve sen benim yerime birini koymayı denedin,oldu ya da olmadı ama denedin.Kimse kimsenin boşluğuna ‘cuk’ diye oturmaz.Ya geniş gelir ya dar.Masum değiliz,sadece gülüşlerimiz güzel.

Siz hiç başkasını öldürerek intihar ettiniz mi?
Hemen yarın birini sevin; çok sevin.
Onu canınızın öbür tarafı yapın.
Mesela, sevdiğiniz geceye ağladığında
Karanlık üstünüze yapışacak olsun ıslak ıslak.
İki kişilik doyun acıktığınızda...
Ve bir zaman sonra içinizdeki "o",
Size acı vermeye başlasın ve ne zaman
Onu içinizden söküp atmak için
Bir hamle yapsanız, kendinizi parçalıyormuş gibi olun.
Daha sonra yenilin ve canınızın öbür yarısı olan
Bu varlığı, içinizde öldürmeye karar verin.
Şunu da sakın unutmayın,
Onu öldürmek kendinizi de öldürmeniz demektir.

İnsanın kendisini öldürmesine intihar diyorlar.
Ama siz bunu, onu öldürmek adına yapın ve
"Seni intihar ettim" diye haykırın...
O zaman hem katil, hem ceset, hem de şair olur,
"Seni içimden terk ediyorum" adlı bir kitap yazarsınız."

"Canı yansa bile yüreğinin
dediğinden şaşmayan insanlar
ne güzel insanlardır.
- Çocuk gibi bakar gözleri..."

Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim," dedin,
"bundan daha iyi başka şehir bulunur elbet.
Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya;
-bir ceset gibi- gömülü kalbim.
Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?
Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam,
kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün,
boşuna bunca yıl tükettiğim ülkede."

Yeni bir ülke bulamazsın.
Bu şehir arkandan gelecektir. Sen gene aynı sokaklarda
dolaşacaksın. Aynı mahallede kocayacaksın;
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda. Başka bir şey umma-
Bineceğin gemi yok, çıkacağın yol yok.
Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
Öyle tükettin demektir bütün yeryüzünde de.

Bir gün
Çok bunalırsan
Denizin dibinde
Yosunlara takılmış gibi
Soluksuz
Sakın unutma gökyüzüne bakmayı
Gökyüzü senindir
Gökyüzü herkesindir

Kâğıttan gemiler yaptım kalbimden
Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı....

ömrün en mavi göğünü,
aralık ayı boyar...

unutma;
güçlü kalman için,
acıya ve yalnızlığa ihtiyacın var...

tarihin mimarı:
isyan;
kadere, zamana, insana...

insanın ruhunu yücelten acı,
ucuz bir mutluluktan
daha değerlidir.

Bir kapı önündeyim,
Girsem suç,
Gitsem ayaz..
Titriyor tüm geçmişim parmaklarının ucunda..

"Süt içtim acım hafiflesin diye
Çikolata yedim bir köşeye çekilip
Zehrimi alsın diye
Sizin hiç bilmediğiniz, bilmeyeceğiniz
İlahiler öğrendim.
Siz zehir nedir bilmezsiniz
Zehir aşkı bilir oysa bayım!"